ଗୁରୁକୃପା
ସ୍କୁଲ୍ ରେ ନୂଆ ନୂଆ ନାମ ଲେଖା ଯାଇଥିଲା ମୋର। ଅନ୍ୟ ପିଲା ଯେମିତି ସ୍କୁଲ୍ ନଯିବା ପାଇଁ ବାହାନା କରନ୍ତି ମୁଁ କିନ୍ତୁ ସେମିତି କରେନି।ମତେ ସ୍କୁଲ୍ ଯିବା ପାଇଁ ବହୁତ୍ ଭଲ ଲାଗେ। ସରକାରୀ ସ୍କୁଲ୍ ହେଇଥିଲେ ବି ଆମ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ପିଲା ମାନଙ୍କୁ କୌଣସି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅବହେଳା କରାଯାଇ ନଥିଲା। ଖେଳକୁଦ ହେଉ , ପାଠ ପଢା ହେଉ କିମ୍ବା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ବହିର୍ଭୂତ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଯେମିତି କି ଚିତ୍ରାଙ୍କନ, ବକ୍ତୃତା, ପ୍ରବନ୍ଧ ଲିଖନ ଇତ୍ୟାଦି ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସମାନ ଭାବରେ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେଉଥିଲେ ଶିକ୍ଷକ ମାନେ।ଏପରିକି ମାସର ଶେଷ ଶନିବାର ଦିନ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ହେଉଥିଲା ଓ ଯେଉଁମାନେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେଉଥିଲେ ତାଙ୍କୁ ସୋମବାର ଦିନ ପ୍ରାର୍ଥନା ସଭା ରେ ପୁରସ୍କୃତ କରାଯାଉଥିଲା। ଅନ୍ୟ କୌଣସି କ୍ଷେତ୍ର ଅପେକ୍ଷା ଚିତ୍ରାଙ୍କନ ରେ ମୋର ଛୋଟ ବେଳୁ ଟିକେ ବେଶୀ ରୁଚି ରହିଥିଲା। କେବଳ ଚିତ୍ରାଙ୍କନ କହିଲେ ଭୁଲ୍ ହେବ, କଳାତ୍ମକ ବିଷୟ ରେ ମୁଁ ବିଶେଷ ଅନୁପ୍ରବିଷ୍ଟ ଥିଲି। ସ୍କୁଲ୍ ରେ ଜଣେ ସାର୍ ଥିଲେ ଦୁଃଶାସନ ଖମାରୀ।ସେ ପିଲା ମାନଙ୍କୁ ଚିତ୍ରାଙ୍କନ ଶିଖାନ୍ତି। ବହୁତ୍ ସରଳ ଭାବରେ ସେ ବୁଝାନ୍ତି ଓ ଚିତ୍ର କୁ ସହଜରେ ଆଙ୍କିବା ପାଇଁ ଟିପ୍ସ ଦିଅନ୍ତି। ସ୍କୁଲରେ ଗଣେଶ ପୂଜା ଓ ସରସ୍ଵତୀ ପୂଜା ବେଳେ ମୂର୍ତ୍ତି ସେ ହିଁ ଗଢନ୍ତି। ସେ ମୂର୍ତ୍ତି ଗୁଡ଼ିକୁ ଦେଖି ମୋତେ ମଧ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ମୁଁ ବି ସ